De Spaanse Rijschool uit Wenen werkt uitsluitend met Lipizzaners, sterker nog, enkel hengsten. Lipizzaners komen aan hun ras naam door een klein dorpje van de Italiaans-Sloveense grens, Lipica. Het paardenras werd duizenden jaren in het ruwe klimaat en op de ongelijke kalkbodem van het Karstgebergte gefokt. Zij werden gebruikt omdat ze de kracht en het uithoudingsvermogen niet enkel uitblonken, maar het ook bezaten. De edele dieren werden in de 16de eeuw sterk begeerd in de streek van Lipica. Vanaf deze tijd werden de paarden gekruist met andere paardenrassen uit Spanje, welke bij alle Europese hoven zeer populair waren vanwege hun hoge beenactie, hun fiere barokke houding en hun edele postuur. Kiezer Maximiliaan de tweede richtte een Spaanse manege op in Wenen, hier mochten uitsluitend paarden van de Spaanse oorsprong worden toegelaten. Vandaar dus de naam Spaanse Rijschool. Eerst en vooral werden alleen paarden gebruikt die uit de hof stoeterij van Bohemen afkomstig waren, vanaf de 19de eeuw werd er echter overgeschakeld op paarden die gefokt werden in de hof stoeterij van Lipica. In de 18de eeuw ontstonden de echte Lipizzanerlijnen, die tot op de dag van vandaag in alle Lipizzaners over de hele wereld hun naam vereeuwigd hebben. De hengsten van de Spaanse Rijschool worden tegenwoordig zonder uitzondering gefokt in de stoeterij van Piber, die in Oostenrijk ligt. De Lipizzaner worden geboren met een grijze en/of zwartbruine kleur en krijgen pas later hun witte vacht. Hier en daar valt er een uitzondering en blijft het dier zwart of bruin, maar altijd met een klein accentje van wit. De jonge hengsten leiden tot hun 4e jaar een zorgeloos, onbekommerd leven in het Bundesgestüt Piber en worden daarna, op grond van hun karakter en uiterlijk geselecteerd. Er worden proeven gedaan of zij waardig zijn voor een opleiding in de Spaanse Rijschool. De uitverkorenen worden naar de beroemde Weense Hofburg gebracht en hier begint, nadat zij gewend zijn geraakt aan hun nieuwe omgeving, stallen, verzorgers en niet te vergeten hun nieuwe medebewoners, hun opleiding. Exact vanaf dat moment worden de hengsten vertrouwd gemaakt met de aanwijzingen en acties van hun ruiters. Ze worden zorgvuldig getraind met zweepjes, lange teugels, bitloze hoofdstellen,… En dan komt het niet te vermijden, grote moment wanneer de paarden voor het eerst mogen deelnemen aan een voorstelling van jonge hengsten in de Weense Hofburg, om uiteindelijk toch deel te mogen uitmaken van de voorstellingen zoals ze worden gepresenteerd aan het grote publiek. In deze voorstellingen wordt een relatie tussen mens en dier zeer goed voorgesteld. Het publiek kan waarnemen dat het dier reageert op klikgeluiden, gevoel en aanraking van hun ruiter en eeuwige compagnon. Hoewel de voorstellingen een natuurlijke band weergeven, is de positie van elk duidelijk af te leiden. Zeker een aanrader om eens te gaan bekijken!
donderdag 1 december 2011
De Spaanse Rijschool uit Wenen
Spaanse Rijschool uit Wenen
De Spaanse Rijschool uit Wenen werkt uitsluitend met Lipizzaners, sterker nog, enkel hengsten. Lipizzaners komen aan hun ras naam door een klein dorpje van de Italiaans-Sloveense grens, Lipica. Het paardenras werd duizenden jaren in het ruwe klimaat en op de ongelijke kalkbodem van het Karstgebergte gefokt. Zij werden gebruikt omdat ze de kracht en het uithoudingsvermogen niet enkel uitblonken, maar het ook bezaten. De edele dieren werden in de 16de eeuw sterk begeerd in de streek van Lipica. Vanaf deze tijd werden de paarden gekruist met andere paardenrassen uit Spanje, welke bij alle Europese hoven zeer populair waren vanwege hun hoge beenactie, hun fiere barokke houding en hun edele postuur. Kiezer Maximiliaan de tweede richtte een Spaanse manege op in Wenen, hier mochten uitsluitend paarden van de Spaanse oorsprong worden toegelaten. Vandaar dus de naam Spaanse Rijschool. Eerst en vooral werden alleen paarden gebruikt die uit de hof stoeterij van Bohemen afkomstig waren, vanaf de 19de eeuw werd er echter overgeschakeld op paarden die gefokt werden in de hof stoeterij van Lipica. In de 18de eeuw ontstonden de echte Lipizzanerlijnen, die tot op de dag van vandaag in alle Lipizzaners over de hele wereld hun naam vereeuwigd hebben. De hengsten van de Spaanse Rijschool worden tegenwoordig zonder uitzondering gefokt in de stoeterij van Piber, die in Oostenrijk ligt. De Lipizzaner worden geboren met een grijze en/of zwartbruine kleur en krijgen pas later hun witte vacht. Hier en daar valt er een uitzondering en blijft het dier zwart of bruin, maar altijd met een klein accentje van wit. De jonge hengsten leiden tot hun 4e jaar een zorgeloos, onbekommerd leven in het Bundesgestüt Piber en worden daarna, op grond van hun karakter en uiterlijk geselecteerd. Er worden proeven gedaan of zij waardig zijn voor een opleiding in de Spaanse Rijschool. De uitverkorenen worden naar de beroemde Weense Hofburg gebracht en hier begint, nadat zij gewend zijn geraakt aan hun nieuwe omgeving, stallen, verzorgers en niet te vergeten hun nieuwe medebewoners, hun opleiding. Exact vanaf dat moment worden de hengsten vertrouwd gemaakt met de aanwijzingen en acties van hun ruiters. Ze worden zorgvuldig getraind met zweepjes, lange teugels, bitloze hoofdstellen,… En dan komt het niet te vermijden, grote moment wanneer de paarden voor het eerst mogen deelnemen aan een voorstelling van jonge hengsten in de Weense Hofburg, om uiteindelijk toch deel te mogen uitmaken van de voorstellingen zoals ze worden gepresenteerd aan het grote publiek. In deze voorstellingen wordt een relatie tussen mens en dier zeer goed voorgesteld. Het publiek kan waarnemen dat het dier reageert op klikgeluiden, gevoel en aanraking van hun ruiter en eeuwige compagnon. Hoewel de voorstellingen een natuurlijke band weergeven, is de positie van elk duidelijk af te leiden. Zeker een aanrader om eens te gaan bekijken!
De Spaanse Rijschool uit Wenen werkt uitsluitend met Lipizzaners, sterker nog, enkel hengsten. Lipizzaners komen aan hun ras naam door een klein dorpje van de Italiaans-Sloveense grens, Lipica. Het paardenras werd duizenden jaren in het ruwe klimaat en op de ongelijke kalkbodem van het Karstgebergte gefokt. Zij werden gebruikt omdat ze de kracht en het uithoudingsvermogen niet enkel uitblonken, maar het ook bezaten. De edele dieren werden in de 16de eeuw sterk begeerd in de streek van Lipica. Vanaf deze tijd werden de paarden gekruist met andere paardenrassen uit Spanje, welke bij alle Europese hoven zeer populair waren vanwege hun hoge beenactie, hun fiere barokke houding en hun edele postuur. Kiezer Maximiliaan de tweede richtte een Spaanse manege op in Wenen, hier mochten uitsluitend paarden van de Spaanse oorsprong worden toegelaten. Vandaar dus de naam Spaanse Rijschool. Eerst en vooral werden alleen paarden gebruikt die uit de hof stoeterij van Bohemen afkomstig waren, vanaf de 19de eeuw werd er echter overgeschakeld op paarden die gefokt werden in de hof stoeterij van Lipica. In de 18de eeuw ontstonden de echte Lipizzanerlijnen, die tot op de dag van vandaag in alle Lipizzaners over de hele wereld hun naam vereeuwigd hebben. De hengsten van de Spaanse Rijschool worden tegenwoordig zonder uitzondering gefokt in de stoeterij van Piber, die in Oostenrijk ligt. De Lipizzaner worden geboren met een grijze en/of zwartbruine kleur en krijgen pas later hun witte vacht. Hier en daar valt er een uitzondering en blijft het dier zwart of bruin, maar altijd met een klein accentje van wit. De jonge hengsten leiden tot hun 4e jaar een zorgeloos, onbekommerd leven in het Bundesgestüt Piber en worden daarna, op grond van hun karakter en uiterlijk geselecteerd. Er worden proeven gedaan of zij waardig zijn voor een opleiding in de Spaanse Rijschool. De uitverkorenen worden naar de beroemde Weense Hofburg gebracht en hier begint, nadat zij gewend zijn geraakt aan hun nieuwe omgeving, stallen, verzorgers en niet te vergeten hun nieuwe medebewoners, hun opleiding. Exact vanaf dat moment worden de hengsten vertrouwd gemaakt met de aanwijzingen en acties van hun ruiters. Ze worden zorgvuldig getraind met zweepjes, lange teugels, bitloze hoofdstellen,… En dan komt het niet te vermijden, grote moment wanneer de paarden voor het eerst mogen deelnemen aan een voorstelling van jonge hengsten in de Weense Hofburg, om uiteindelijk toch deel te mogen uitmaken van de voorstellingen zoals ze worden gepresenteerd aan het grote publiek. In deze voorstellingen wordt een relatie tussen mens en dier zeer goed voorgesteld. Het publiek kan waarnemen dat het dier reageert op klikgeluiden, gevoel en aanraking van hun ruiter en eeuwige compagnon. Hoewel de voorstellingen een natuurlijke band weergeven, is de positie van elk duidelijk af te leiden. Zeker een aanrader om eens te gaan bekijken!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten