Alice’s adventures in Wonderland is een zeer gekend verhaal en is geschreven door Lewis Carroll. Dit verhaal is ook wel gekend onder de naam: Alice in Wonderland. Dit verhaal wordt gezien als een sprookje en is ook meermaals gebruikt als een leidraad in een film. De eerste die er inspiratie uit haalde was de bekende Walt Disney. Hij maakte er samen met zijn crew een zeer mooi tekenfilmpje van. Niet alleen Disney maakte er gebruikt van, maar ook regisseur, producent en tekenaar, Tim Burton. Deze man maakte eerder al kaskrakers zoals “Planet of the Apes”, “Edward Scissorhands”, “Charlie and the Chocolate Factory”,… Hij had dus al meermaals ervaring opgedaan in de samenwerking met Johnny Depp en gebruikte hem dan ook in zijn laatste film, een remake van Alice in Wonderland. Dit is een speelfilm geworden. Depp wordt gecast als het gekke mannetje, The Mad Hatter. Een rol die hij uitstekend vertolkt, velen denken ook dat Depp de enige in de volledige film is die goed speelt. Wat de verhaallijn zelf betreft, de grote lijnen worden behouden. Zoals het gebruik van de personages en de volgorde waarin ze elkaar ontmoeten, wat ze elkaar vertellen,… Maar er is toch een gedeelte dat herschreven wordt, zoals sommige opdrachten die toch wat anders uitdraaien, samenkomsten van alle personages. Ook de intense oorlog die Alice moet voeren is een beetje uit de kluiten gewassen en overrated. In het oorspronkelijke verhaal zit Alice met haar zus aan een meer te picknicken, dit is ook herschreven naar een eerder groot feest. Ze volgt een wit konijn en valt in de diepte, door een raar tijd veranderend universum. Ze eet dan enkele paddenstoelen waardoor ze verschillende groottes gaat krijgen. Dit wordt ook gebruikt in de speelfilm maar de paddenstoelen worden vervangen door brood of gebakjes. Een hele wereld gaat voor haar open, maar dit is absoluut zeker een droom- of fantasiewereld. Na al haar gesprekken en opdrachten die ze volbracht heeft, wordt ze wakker en dit blijkt dan allemaal maar een droom geweest te zijn. Menig mensen denken ook dat dit gewoon een verzachtte drugsfilm is, gegoten naar een kinderverhaaltje. De paddenstoelen worden dan gebruikt als uitbeelding van paddo’s. Er wordt dan ook verteld dat de schrijver, Lewis Carroll, zelf met drugs te maken had en daarom het verhaal zo moeiteloos kon schrijven. Als een evenbeeld van wat hij zelf in zijn roes zou gezien hebben. Ten slotte, mijn eigen mening over de film is niet zo positief. Als kind was ik verzot op de tekenfilm, de mooie kleurtjes en de sprekende kat, alles trok aan tot genot voor het oog. Later besef je dan dat het eigenlijk wel een drugsfilm is, dat maakt het best wel amusanter wanneer je hem opnieuw kijkt! Toen ik de speelfilm heb gezien, was ik echter teleurgesteld. Johnny Depp was naar mijn mening de enige die entertainend was. De film voldeed niet aan de normen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten